Italo Zvevo

Etore Šmic (1861–1928) rođen je i odrastao u Austrougarskoj u porodici mešovitog jevrejsko-nemačko-italijanskog porekla. Pseudonim koji je odabrao, Italo Zvevo (Italski Švaba), imenuje tu podvojenost, nestabilnu poziciju na samoj granici jezika i kultura. Svoju mladost Šmic je proveo studirajući tehničko-komercijalne predmete i pohađajući škole i u Nemačkoj i u Trstu. Godine 1880. zapošljava se u tršćanskoj filijali bečke banke, ali posao u kancelariji ga nije mnogo uzbuđivao, pa nastavlja da neguje svoju strast prema književnosti. Godine 1892. objavljuje Jedan život, ali roman nije postigao očekivani uspeh. Godine 1896. ženi se rođakom Livijom Venecijani i piše misli zaljubljenog u Dnevniku za verenicu. Ni njegov drugi roman Senilnost (1898) nije doživeo gotovo nikakvu recepciju i Zvevo je, razočaran, zaćutao sve do i sudbonosnog susreta sa svojim učiteljem engleskog jezika Džejmsom Džojsom, koji ga je podstakao da se vrati pisanju. Rezultat tog obnovljenog truda bio je roman Zenova savest, objavljen 1923.